Etappe 3

Maandag 30 april, leve de koningin !
Route: Temse - Tournai
Afstand: 131 km
Fietstijd: 7 uur, 40 min (incl. over de markten slenteren met de fiets.
Weer: zonnig, prima dus.
Wind: wat meer tegen, dan mee.

:SMS update:: 30 april 2012 :

Helaas niks oranjes mee. Maar vraag me ook af of ze dat hier zouden snappen :-)
Wachten nu op het veer van Weert naar Driegoten. Frequentie afvaart onduidelijk...

:SMS update:: 30 april 2012 :

Tourflits: arrivee en Tournai: on parle francais ici !

Het ontbijt in het hotel was meer dan goed verzorgd.
Zeer goed zeggen ze dan ook wel eens. Het was veel meer dan we (ik) op konden, en ja, dat wil wat zeggen.
Als echte Hollanders dus ook wat broodjes gesmeerd voor onderweg, geen probleem, want de madamekes van het hotel vonden toch alles tof en plezant. Ze vroegen zich alleen af of Steven met de fiets er niet achteraan sukkelde. Ik heb maar niet verteld hoe het echt zat, dat was nl wel genânt geweest. Mooi woord genânt, vooral als je bijna in Wallonië bent.
Dus afscheid genomen en zelfs nog een extra appel voor onder de snelbinder.

Nadat de veerman ons over had gezet was het niet ver meer naar Dendermonde. Snel door het centrum want het leek daar ook wel koninginnedag met alle markten en braderieën. Leuk als je ervoor komt, maar niet als je er doorheen moet met de fiets. Snel het fietspad langs de Schelde gevonden. Maar dan leert Steven de logica van onze Zuiderburen kennen. De weg houdt ineens op.
Was het asfalt op vraagt hij ? Zou best kunnen antwoord ik, of het geld zeg ik nog, of beide. Aangezien zich niemand zich waarschijnlijk verantwoordelijk voelde om een bordje te plaatsen met alternatieve route, of wat te doen als je hier echt verder wilt fietsen, zat er niets anders op dan terug te keren naar Dendermonde.

En ja weer over de markt. Zelfs over de Grote Markt. We hebben alle 687 kraampjes gezien. Niks gekocht hoor. Snel door naar Aalst. We hadden al genoeg tijd verloren. In Aalst geen markt, mooi. Wel tijd voor een koffie met wat extra's. Het weer is goed, we zitten lekker op het terras. Dan via Ninove naar Geraardsbergen, netjes om de MUUR heen gefietst. Hij lag immers niet op route. Haden wij (ik) ff mazzel.

Verder gaat het naar Tournai, maar we zitten in de Vlaamse Ardennen, dus het is omhoog, beetje omlaag, veel omhoog, etc. Welliswaar stijg je niet tot 2000 meter, maar 200 hoogte meter is ook al veel hoor, zeker met 7-8%. Als je mijn blog van de reis naar Rome hebt gelezen, weet je wat ik van omhoog rijden vind. Juist, onzinnig ! Steven vindt van niet. En wat is er nou leuker om je vader er met twee vingers in je neus omhoog uit te rijden. Dat is dus het patroon van de middag. Verder was het wel gezellig....

Zo'n 15 km. voor Tournai, zit ik echter redelijk stuk. De tas met semi verboden middelen wordt tevoorschijn gehaald. Het helpt. Onder aanmoedigingen van Steven halen we de meet. Ons geboekte en gedeeltelijk aanbetaalde chambre d'hotes heet 'Au roi de radis'. Tja. Wij bellen aan. Had onderweg nog een berichtje gestuurd dat ons arrivee iets vertraagd was door 'omstandigheden'. Netjes in het Frans overigens.
Enfin, na op de bel te hebben gedrukt, pas de reaction. Ook na een tweede en derde keer niet. Hmmmm....

Hangt een briefje op de deur. Vertaald: als ik er niet ben kun je me op het volgende telno. bereiken. Ik bellen.
Krijg ik zijn voice mail. Hmmmm.... Hmmmm...tellement irritante ! Vooral als je moe bent, wilt douchen, eten en slapen. Maar we houden de moed erin. Thuisfront gebeld en zij hadden op de website nog en ander telno. gevonden. Hoera ! Zij bellen. En wij horen de tel in het huis overgaan, maar encore pas de reaction. Wat is het toch met die Walloniërs....

Steven en ik hadden een cafeetje gezien. Stelde voor om daar maar wat te drinken en later terug te komen. Goed plan. We hadden ook dorst. Vooral ik. Voordat we er heen liepen toch nog een keer bellen. En de wonderen zijn de wereld nog niet uit, er werd opgenomen. Monsieur zou er binnen 10 minuten zijn. En ja, het kunnen er één of twee meer geweest zijn, maar hij kwam. Toen ik hem zag, begreep ik ook gelijk de naam van zijn pension....

Wij douchen en met de fiets de stad in want we zaten wat aan de buitenkant. Een locaal restaurantje gevonden waar aardig wat volk zat en de temperatuur circa 29 graden was. Weet niet of het daaraan lag of gewoon aan de mensen zelf, maar het viel ons op dat de mensen met hun eigen eetgroepje totaal niet met elkaar praatten. Maar ach, waarom zou je ook, je komt er om te eten. Praten doe je als je wat wordt gevraagd.
Ik wist toen ook zeker: mijn roots liggen niet in Wallonië, ondanks dat mijn schoonouders - de Wormers - zeggen dat ik vrolijker moet kijken op de foto....

Wij fietsen weer terug en met de ontvangen sleutel kunnen we deze keer wel gelijk naar binnen.
Geen fut om de tas in te pakken voor morgen. We zijn veels te moe en slapen beiden binnen 2 minuten.

Het was een zware, edoch interessante dag.

Morgen naar Frankrijk.