Etappe 4

Maandag 1 mei (dag van de arbeid, en dat hebben we geweten)
Route: Tournai - St. Quentin
Afstand: 121 km
Fietstijd: 7 uur, 22 minten
Max snelheid: 59 km p.u. (vet ! volgens Steven)
Weer: afwisselend bewolkt en zon. Hele dag droog.
Wind: van alle kanten.

Bij het ontbijt ontmoeten we ook de vrouw van de heer Radijs. Aardige vrouw. Goed ontbijt ook. Met chocolade croissant. Altijd lekker.

We gaan wat later op de fiets. Het is fris in de morgen. Na ruim een uur zijn we bij de Franse grens. Steven fietst zijn volgende land in.
Geen bord of vlaggen maar een beambte in de vorm van een beeld. Zit dus stil. Wellicht was ie ook wel echt.

Gisteren was het al een beetje aan het glooien, maar vandaag konden we helemaal onze lol op wat klimmen betreft. Steven geeft de bolletjestrui niet meer uit handen en komt overal als eerste boven. Het kost hem weinig moeite. Is hij nou zo goed of ben ik ben ik nou zo slecht. Vast het eerste. Maakt ook niet uit, we hebben lol en het is geen wedstrijd. Dat ziet hij ook. Wel makkelijk dat hij voorop rijdt, want ik krijg telkens te horen of we het eind van de klim al bijna hebben bereikt of niet. Kan ik mijn krachten (....) beter verdelen.

De route vordert gestaag en het wordt ook beter weer. De jasjes kunnen uit. Op mijn Rome trip heb ik uiteraard ook door Noord Frankrijk gereden. Meer naar het Oosten echter, Lotharingen. Het valt me op dat dit noordelijke gedeelte toch minder desolaat en ontvolkt is dan de Noord-Oost kant. Goed, er staat wel het een en ander te koop, maar aan de mensen en aan de voorzieningen merk je dat er niet een totale leegloop is.
Dus als je en keer naar het Zuiden wil fietsen, pak de Noord-West kant van FR. De Belgische Ardennen zijn daar ook minder hoog. Wel zo prettig.

We rijden door Cambrai, een oude stad. Op het terras voor de lunch schiet de bediening niet echt op, en we moesten nog wel een stukkie. Dus spullen gepakt en naar de Subway voor een broodje. Net zo makkelijk en ook lekker. Weer op de fiets is het laatste stuk toch lastiger en langer dan verwacht. Alleen het laatste gedeelte, 6 kilometer, gaat langs het water, dus vlak.

Als we de stad in komen en we tikken in de tomtom (handig voor in de steden !) het adres van het hotel in, leidt hij ons naar het centrum. Het is een fraai statig hotel in een oud pand. De madame komt ons tegemoet en vraagt of ik monsieur Rooijers ben. Dat zijn we inderdaad. De fietsen mogen in gang (zelfs zonder te vragen) en wij krijgen een kamer.

Omdat we erg centraal zitten, kunnen we na de douche zo het marktplein op lopen met een keur aan diverse eetgelegenheden. We kiezen de beste uit. Het was ook erg lekker. Staat geloof ik ook op de foto.

Terug in het hotel constateren we no op 2/3 van de reis zitten. Het gaat goed, nu nog volhouden.