Etappe 12

Donderdag 2 sept 2010
Etappe 12
Buxy - Chatillon sur Chalaronne 95 km. (1081 - 1176 km.)
via: Sercy, Cluny, Macon zuid, Bey en Illiat.
Zonnig en warm.


:SMS update:: 3 september 2010 :
De winkel van de vrouw van malle pietje: www.lagraineterie.fr Bestellingen voor NL gaarne via mij....

:SMS update:: 2 september 2010 :
Vanochtend door de stapels dozen, tijdschriften, hobbelpaarden, vazen en religieuze beelden een weg naar beneden gebaand. De ontbijt tafel was gedekt. Was in de huiskamer. Zal je besparen te vertellen wat daar allemaal stond. Wat wel vermeldingswaardig is dat er bijna 10 soorten jam op tafel stonden. De helft is uit eigen tuin wist madame me te vertellen. Ik heb het principe van vele soorten jams nooit begrepen. Ze smaken nl. allemaal hetzelfde. Zoet. Alleen de kleur is anders. Ik denk ook dat de madame de verschillende kleurtjes leuk vond. Stond leuk bij de hobbelpaarden. Enfin, tijd om te gaan fietsen. De aardige mevrouw draagt me voortassen en vindt ze très lourde. Ze heeft gelijk. Het is maar goed dat ik zelf de achter tassen draag. Ze was anders omgevallen. Ik fiets net als gister over de Voie Verte. Een fietspad dat is aangelegd over het tracee van een oude spoorlijn. En ja de bielzen en rails zijn weggehaald. Er ligt asfalt. Volledig autovrij wel met skeelers maar die kan ik hebben.

:SMS update:: 2 september 2010 : Af en toe langs een oud stationnetje. Jolie! Dit hebben ze in België ook gedaan en fietst mooi en lekker door. Gewoon iets nuttigs gedaan voor de fietsers. Die fransen toch. Slimme jongens. Tot Cluny gaat het makkelijk. Ook veel loisiers. Hobbyisten. Dagjesmensen met picknick mandjes voorop. En zelfs een helm op! Alsof je je met 10 km p. u. zou bezeren als je valt... Van Cluny naar Macon is het andere koek. Op het kaartje van de VVV over dit fietspad stond ook al een moeilijke tekst met een paar uitroep tekens. Ik had bij het ontbijt tussen jam 2 en 3 aan de madame gevraagd wat dat betekende. Veel klimmen en dalen met steile stukken. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Er was geen woord gelogen aan het VVV foldertje. Hier ook geen dagjes mensen of van die rol schaatsers. Alleen ik. Op de kaart stond dat ik een door een tunnel moest. Handig dacht ik, hoef je niet over de berg. Alleen hadden ze deze tunnel op drie vierde van de berg gemaakt. Scheelt ze boren door het steen. Zweten, trappen de 2e...

:SMS update:: 2 september 2010 :
...versnelling moest er voor het eerst aan te pas komen. De 1e mag pas in de uitlopers van de Alpen / Dauphine. Morgen dus... De tunnel kwam op tijd. 1.6 km met 11 graden door een berg. Het kan altijd erger. Aanvaard je lot zegt Marcus. Doen we dus.
Dan tijd voor de lunch. Ga een plaatsje in. Daarna kom ik verkeerd het plaatsje uit en ben bij een rotonde aan de rand van de stad die me niets zegt. Waar is dat fietspad? Komt een oude dame op de fiets naar beneden zigzaggen. We vragen of zij de weg naar de Voie Verte terug weet. "Pouvez vous me suivre"? vraagt ze aan mij. Maar al te graag, zeg ik. Ze kijkt eens goed naar mijn tassen en dan naar mij. Dat kan nooit al te snel gaan, denkt ze. Wijs mens. Ik denk dat ze daarom met 12 km. per uur voor me uitrijdt. Moet me uiterste best doen om niet tegen haar aan te rijden. Want ze is zo aardig om dit te doen. Oude mensen zijn niet ook bang voor vrachtwagens. Ze gaan gewoon. En wie ben ik dan om te blijven staan. Suivre, zei ze toch. Dat doe ik braaf.

:SMS update:: 2 september 2010 :
Na tien minuten zegt ze iets van la bas met enkele honderden meters. Het zal wel. Gelukkig wijst ze ook een kant op. Ik bedank haar hartelijk en ga die richting op. Maar na enkele honderden meters geen fietspad. Ik pak de kaart er nog maar eens bij en sta aan de rand van de weg. Dan getoeter. Een klein busje stopt naast me. "Ik ben OOK Italiaan" zegt de man in de auto en wijst op de sticker op mijn tas die er nog net op zit. Die van Haarlem was er bij Leuven al af. Maar Italië is gewichtiger dan Haarlem. Met een sticker van Italië kom je ergens. Zo ook bij het fietspad. De italiaanse meneer rijdt me voor. Aardige mensen die Italianen. Dat belooft nog wat voor straks.

Het eerste route boekje is nu klaar en ik moet 80 km fietsen om op de route van de tweede boekje te komen. Het eerste boekje was het eerste deel naar Barcelona. Het nieuwe boekje is het tweede deel van de route naar de Middelandse Zee. Ingewikkeld. Ik weet het. Maar routes naar Rome gaan niet zo. Alleen die van Ilja. En van mij...

:SMS update:: 2 september 2010 :
Dat betekent dat het nu zelf navigeren is met de kaarten van meneer Michelin. Gaat op zich prima maar zelf vind je die leuke weggetjes en speciale fietspaden niet. Via wat N en D wegen komen we op de plaats van bestemming. Onderweg een aantal maal door de TGV ingehaald. Ook naar het Zuiden. Maar sneller. Ik heb echter geen haast.
Grappig is ook dat je een aantal maal over de A6 heen fietst, via een brug wel te verstaan dus over is hier erboven. Zo hard fiets ik nou ook weer niet. Bovendien betaal ik geen tol. De A6, voor velen bekend, is de Route du Soleil. De vakantie route naar Zuid-Frankrijk of de spaanse costaas. In het centrum ga ik naar de VVV. Zij komen met een adres van een hotel. Ga daar de kamer bekijken maar is zelfs voor mij niet acceptabel. Klein oud en vies. Heb heimwee naar de jam mevrouw en zelfs naar meneer Emiel. Hier zijn echter ook een aantal B en B. Ik kies er een en doe mijn intrede. Kijk in de avond even naar de route voor morgen. Dat had ik beter niet kunnen doen...